Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/334

Ta strona została przepisana.

y od gich ganyebnoscy, to gest Kananeyskich, Eteyskich a Ferezeyskich, a Iebuzeyskich a Amonyczskich, a Moabyczskich, Egypskich, Amoreyskich. Y poymowaly zayste zom z gich dzewek y swim smom, y smyesyly syemyó̗ swyó̗te s lyudzmy zemskimy. Ró̗ka takesz s ksyó̗szó̗t y wlodarzow bila w tem pyrwem przestó̗pyenyu. A gdim bil uslisal takó̗ rzecz, rozdarlem plascz swoy y suknyó̗, a wiskubalem wlosy glowi mey y brodi mey, y syedzalem truchlen. Y seszly syó̗ ku mnye wszitci, gisz syó̗ bogely pana boga israhelskego, prze gich przestó̗pyenye, gisz przisly bily z ió̗czstwa, a ia syedzó̗ smó̗cyen az do obyati wyeczerzney. A v (u) wyeczerzney obyati wstalem z mey zaloscy, a z rozdartim plasczem y s suknyó̗, sklonylem kolyana ma a roscyó̗gnó̗lem ró̗ce moy ku panu bogu memu, y rzeklem: Panye boze moy, ganba my gest a sromam syó̗ wzwyescz oblycza mego k tobye. bo zloscy nasze rozmnozoni na naszó̗ glowó̗, a grzechi nasze wzrosli az do nyeba ode dnyow oczczow naszich. Ale y mi samy zgrzeszilysmi cyó̗sko az do tego dnya, a w zloscyach naszich podanysmi y krolyowye naszi w ró̗ce krolyow zemskich, y pod myecz y w ió̗czstwo y w lup y w ganbó̗ nasze twarzi, iako y we dnyu tem. A nynye iako na male a za oka mgnyenyee uczinyona gest modlitwa nasza przed panem bogem naszim, abi nam bili przepusczoni ostatci, a dan bil myr na myeszczce gego swyó̗te, abi nam oswyecyl oczi nasze bog nasz, a dal nam sziwot mali[1] w sluszbye naszey. bo slugysmi, a w sluszbye naszey nye opuscyl nas bog (n)asz, a sklonyl nad namy mylosyerdze przed krolem perskim, abi nam dal sziwot, a wzwyodl dom boga naszego, a wzwyodl gego pustki, a dal nam nadzeió̗ w Iudowu pokolenyu a w Ierusalem. A iusz czso rzeczemi, panye boze nasz po tem? bosmi opuscyly twa przikazanya, iazesz nam przikazal przes ró̗kó̗ slug twich prorokow, rzekó̗cz: Zemya do geysze wnydzecye, abiscye ió̗ wlodnó̗ly, zemya nyeczista gest podle nyeczistoti lyuda a gynich zem (ziem) ganyebnoscy gych, gysz ió̗ napelnyly ot kraia asz do kraia swó̗ ganyebnoscyó̗ Przetosz iusz nye dawaycye swich dzewek gich sinom, a gich dzevek nye oblyubyaycye vaszim sinom, a nye szukaycye myru s nymy a sczó̗scya gich az na wyeki. A posylyaió̗cz syebye, bó̗dzecye gescz dobre uzitki zemye, a bó̗dó̗ w nyey dzedzici sinowye vaszi az na vyeki. A potem wszitko, czso na nas spadlo prze nasze psotne skutki y prze nasz wyelyki grzech, bo ti boze israhelski wizvolylesz nas ze zloscy naszich, a dalesz nam zbavyenye, iako gest y dzisz, abichom syó̗ nye wraczaly zasyó̗ a pogardzily przikazanym twim, any syó̗ malszenstwem oblyubyaly s lyudzmy timyto, gich ganyebnoscyamy, ale bichom pelnyly twa przika(za)nya. Zalysz syó̗ roznyewal na nas az do zagladzenya, nye chczó̗cz

  1. Vitam modicam. W.