ostauicz zbitkow naszich, a zbavyenye dacz? Panye boze israhelski, sprawyedlyvisz ti, iszesz nas opuscyl, gysmi myely zbavyeny bicz, iako tego dnya. Ova, tocz przed tobó̗ gesmi w grzesze naszem, pod nymsze nye moze nyszadni stacz przed tobó̗.
A tak gdisz syó̗ modlyl Ezdras, se zlzamy prosyl boga, rzekó̗cz a placzó̗cz, a leszó̗ przed koscyolem bozim, sebral syó̗ k nyemu z Israhela wyelyki zbor barzo mó̗zow y zon y dzecy. y plakal lyud wyelykim placzem. Y otpowye Sechenyas, sin Sechielow s sinow Elamovich, y rzekl Ezdrasowy: Mismi zgrzeszily przecyw panu bogu naszemu, a spoymalysmi zoni s czudzego pokolenya, z zemskego lyuda. A nynye, mozely bicz pokaianye w Israhelu nad takó̗ wynó̗: uczin’my* slyub s panem bogem naszim, abichom odegnaly wszitki zoni ot syebye y ti, gesz syó̗ z nych zrodzily, podle voley bozey y tich, ktorzi syó̗ boió̗ przikazanya pana boga naszego. podle zakona bó̗dz. Wstan, twecz gest to oglyó̗dacz[1], a micz bó̗dzem s tobó̗. posyl syó̗, a uczin to. Przeto wstal Ezdras, zaprzisyó̗gl ksyó̗szó̗ta kaplanska y nauczonich y wszitek Israhel, abi uczinyly podle slowa tego. y przisyó̗gly wszitczi, ysze to uczinyó̗. Tedi wstaw Ezdras przed domem bozim, y odydze do pokoyka nauczonego, sina Elyazib, a wszedw tam, chleba nye iadl any wodi pyl, bo plakal przestó̗pyenya gich, ktorzi z ió̗czstava* prziszly. Y rozezslan glos asz do Iudowa pokolena* y do Ierusalem, wszitkim sinom przewyedzenya, abi syó̗ sebraly do Ierusalem. A wszelki, genbi nye prziszedl we trsyech dnyoch podle radi ksyó̗szó̗t y starszich, bó̗dze gemu pobrano wszitko gego zboze, a sam bó̗dze wignan z sboru przewyedzonich. Przeto seszly syó̗ wszitci mó̗sze z Iudowa a[a] z Benyamynowa pokolenya do Ierusalem we trsyech dnyoch, to gest myesyó̗cza dzewyó̗tego we dwudzestu dnyoch. Y syedzal wszitek lyud na ulyci domu bozego, trzó̗só̗cz syó̗ za grzech a prze descz. A powstaw Ezdras kaplan y rzekl k nym: Wiscye przestó̗pyly boze przikazanye, y poymawszi sobye zoni s czudzego pokolenya, y prziczinylyscye grzecha w Israhelu. Ale nynye spowyadaycye syó̗ panu bogu oczczow naszich, a uczincye gego lyuboscz, a odló̗czcye syó̗ od lyudzi zemskich y od zon czudzego pokolenya. Y otpowye wszitko sebranye, rzekó̗cz wyelykim glosem: Podle twego slowa wszitko syó̗ stan. Ale iszecz gest lyud wyelki, a czas dzdzovi, isze nye mozem stacz na dworze, a ten uczinek nye gest genego dnya any dwu (bosmi wyelmy zgrzeszily w teyto rzeczi): przeto bó̗dzta ustavyona ksyó̗szó̗ta we wszem sebranyu, a wszitci w myescyech naszich, gisz spoymaly sobye zoni z czudzego rodu, acz przydó̗ w ustavyonich czasyech, a s nymy starszi s kazdego myasta y gich só̗dze,
- ↑ Karta kodeksu nr 160
- ↑ decernere. W.
