sznym[1] rzekl: Nyechacz dzalaió̗! Wszako lyszki, gdisz przicyekó̗, przelyazó̗ gich mur kamyenni. Y rzekl Neemyas: Slisz panye boze nasz, yzesmi uczinyeny w potó̗pó̗. obrocz gich uró̗ganye na gich glowó̗, a poday ge w potó̗pyenye w zemy ió̗czstwa. Nye przikriway zloscy gich, a grzechow gich przed twim oblyczim nye zagladzay, ysze syó̗ posmyewaly dzelnykom. A tak dzalalysmi mur y spoyly wszitek az do pol stroni, a popó̗dzono syerce lyuczske ku dzalanyu. Y stalo syó̗, gdisz usliszó̗ San[a]nabalath a Dobyesz Amanyczski, a Arabscy a Azoczscy, isze zadzalami dzuri muru Ierusalemskego, a ysze rosyedlyni pelnyó̗ syó̗: roznyewaly syó̗ barzo. A sebrawszi syó̗ wszitci, abi przidó̗cz boiowaly przecyw* Ierusalem, a mislyly, kakobi syó̗ nam przecywyly. Tusmi syó̗ modlyly bogu naszemu, usadziwszi stroze na mur we dnye y w noci przecyw gym. Y rzekl Iudas: Omdlyalala* gest syla nosycyelya, a rumu gest wyele, a mi nye bó̗dzem mocz dzalacz muru. A rzekly naszi nyeprzyiacyele: Nye wzwyedzó̗ naszi nyeprzyiacyele any syó̗ domnymaió̗, az mi przidó̗cz myedzi ge, y zbygemi ge a ustanowymi dzalo. Y stalo syó̗, gdisz k nam szly Zidzi, gisz bidlyly podle gich, a powyadaió̗cz to nam po dzesyó̗cz krocz, ze wszech myast, z nychze bily prziszly k nam: rostanowylem lyud w myescye za muri wszó̗di okolo, s myeczmy, z wlocznyamy, z ló̗cziski. Y poglyó̗dnó̗lem, a wstalem y rzeklem ku slyachcyczom y ku wodzom y ostatecznemu lyudu: Nye boycye syó̗ gich oblycza, ale na pana wyelykego a groznego wspomynaycye, a boiuycye za waszó̗ bracyó̗ y za sini y za dzewki y za zoni vasze, y prze vasze domi. Y stalo syó̗, gdiz usliszely nyeprzyiacyele naszi, isze nam wskazano: Zruszil bog radó̗ gich. y wrocylysmi syó̗ wszitci ku murom, kazdi k swemu dzalu. Y stalo syó̗ ot tego dnya, polovyczó̗* mlodzenczow gich czinyly dzalo, a druga polovycza gotowa bila ku boiu, y kopya y scziti y pancerze, a ksyó̗szó̗ta po nych ve wszelkem domu Iudowa pokolenya, dzalaió̗ci na murze, a noszó̗cy brzemyona, a wkladaió̗ci, genó̗ ró̗kó̗ dzalaly, a drugó̗ myecz dzerszely, bo kaszdi z dzelnykow bil swe byodri myeczem opasal, y dzalaly a tró̗byó̗cz w tró̗bi podle mnye. Y rzeklem ku slyachcyczom a wodzom y ku wszemu sebranyu: Dzalo vyelyke gest a sziroke, a mi rozló̗czonismi opodal geden od drugego. Przeto na ktoremkoly myescye usliszicye swyó̗k tró̗b, tam syó̗ zbyegnycye k nam, bo bog nasz bó̗dze za nas[2]. A mi samy bó̗dzem dzalacz, a polovycza z nas dzerzcye kopye ode wschodu zarze, doió̗d nye vinydó̗ gwazdi. A w tem czasu rzeklem k lyudu : Geden iako drugy s svimy panoszamy ostan poszrzod Ierusalem, a bodzcye nam poczny(?)[3] we dnye y w noci ku dzalu. Ale ia, a bracya moy a strozovye y panosze moy, gisz bily
- ↑ Karta kodeksu nr 163
