scycz s tego ganyebnego uró̗ganya. Potem trzecy dzen, gdi swó̗ modlytwó̗ dokonala a dopelnyla, dala chwaló̗ panu bogu rzekó̗cz: Pozegnane gymyó̗ twe panye, boze oczczow naszich, gen gdi syó̗ gnyevasz, mylosyerdze czinysz, a w czasu zamó̗cenya grzechi otpusczasz tim, gisz cyó̗ wziwaió̗. Tobye, myli panye boze, twarz swó̗[1], k tobye oczy wznaszaió̗. A proszó̗ panye, abi myó̗ raczil z okow tego okowanya wizwolycz, albo s tego swyata racz myó̗ poió̗cz. Ty wyesz, mili panye, yszecyem nygdi mó̗sza nye poszó̗dala, a czistó̗m chowala duszó̗ mó̗ ot wszelkego zlego poszó̗danya, a nygdim syó̗ ku ygrziwim nye przimyesyla, any k tim, gisz w lekkoscy chodzó̗, uczó̗stnam syó̗ uczinyla. Ale mó̗za s twó̗ boiasznyó̗, nye swó̗ nyeczistotó̗, przizwolylam poió̗cz. przeto abo ia bila nyedostoyna, albo ony snadz mnye bily nyedostoyny. a snadzesz myó̗ gynemu mó̗szu zachowal. Bo nye gest rada twa w czlowyeczey moci. A to ma myecz[2] wszelki, kto cyebye naslyaduge, ysze ziwot gego, acz skuszon bó̗dze, otplató̗ wezmye. gestly bó̗dze w zamó̗tce, zbawyon bó̗dze. gęstly w karanyu bó̗dze, ku mylosyerdzu twemu przistó̗p myecz bó̗dze. Bo syó̗ ty nye kochasz w zatracenyach naszich. bo po burzi[a] iasnoscz czinysz, a po zlzach a po placzu radoscz a wyesyele wlewasz. Bó̗dz twe swyó̗te gymyó̗, boze israhelski, pozegnano na wyeki. W tem czasu usliszani só̗ proszbi obu przed oblyczim slawi swyrzchowanego boga. A poslan gest angyol bozi, swyó̗ti Raphael, abi gyma obyema pomogl y uzdrowyl, gychze obu modlytwi w genem czasu przed bogem oglaszoni bili.
Ale isze bil Tobyasz na bodze smyercy poszó̗dal, maió̗cz za to, iszebi bil w proszbye usliszan: y zavolal k sobye sina swego Thobiasa, rzekó̗cz: Sinu moy, posluchay radi mey y slow mich ust, a ge w syerczu twem iako silni fundament zakladay. Gdisz weszmye bog duszó̗ mó̗, pochoway cyalo me. a poczcywoscz bó̗ó̗dzesz myecz ku macyerzi twey wszech dny zyvota gey. A to zawszgy na pamyó̗cy myey, ktore a kako wyele nyeprzespyeczenstwa prze czó̗ cyrpyala, noszó̗c cyó̗ w swem zivocye. Przeto gdisz y ona wipelny czas ziwota swego, pochowasz ió̗ pole mnye. A to takesz wszitkich dny ziwota twego na misly myey, abi na boga pomnyal. A chovay syó̗, abi grzechovy nygdi nye pozwolyl, a przes to opuscyl przikazanye pana boga twego.
Z gymyenya twego czili[3] ialmuszni, a nye odwraczay twarzi twey ot nyszadnego ubogego. bo tak syó̗ stanye, isze y ot cyebye nye bó̗dze odwroczona twarz boza. Tako nawyó̗cey moszesz, tak bó̗dz mylosyerni. Bó̗dzeszly myecz vyele, sczedrze daway. gestly bó̗dzesz myecz malo, takez malo rad
- ↑ Karta kodeksu nr 175
