maió̗cz na swich lyó̗dzwyach gzlo wlosyane, poscyla syó̗ po wsze dny ziwota swego, kromye dnyow sobotnich a dnyow novego myesyó̗cza a swyó̗tkow domu israhelskego. A bila vyelmy iasnego wezrzenya[1], geyzeto mó̗z bil odumarl w bogaczstwye wyelykem, a czelyadz oplwytó̗, a gymyenye stada wolow a stad owczich pelno. A ta bila myedzi wszemy naslawó̗tnyeysza, yze syó̗ bala boga barzo, a nye bil nyzadni, ktubi mowyl o nyey zle slowo. Przeto gdisz ona usliszala, yze Ozias slyubyl podacz myasto po pyó̗cy dnyoch nyeprzyiacyelyom: poslala ku kaplanom Chamri[2] a Charmi. abi prziszly k nyey. A gaisz przidó̗, rzecze k nyma: Ktore gest to slowo, gemuz powolyl Ozias, abi podal myasto Asyrskim, acz w pyó̗cy dnyoch nye przidze pomocz nam? Y kto gescye wi, gisz pokuszacye pana boga? Bo taka rzecz mylosyerdza boszego nye obdzersza, ale wyó̗cey gnyew wzbudza , a roznyewanye zanyecza. Ulozylyscye wi ten czas mylosyerdzu bozemu, a podle waszey woley ustawylyscye gemu dzen. Ale ysze gest pan bog cyrpyedlywi, pokaymi syó̗ tego, a smylowanya gego se slzamy poszó̗daymi. Bo bog nye przeczi[3], iako gyni czlowyek, any iako sin czlowyeczi ku gnyewyvoscy syó̗ zapalya. A przeto ponyszmi przed nym nasze dusze, a w duchu skruszonem a ponyszonem sluszó̗cz gemu a placzó̗cz, powyemi panu, abi podle swey woley s namy uczinyl swe mylosyerdze. Abi iako syó̗ zamó̗cylo syerce nasze w gich pisze, tako takesz s pokori naszey abichom oslawyeny bily. bosmi nye naslyadowaly grzechow naszich oczczow, gisz ostawszi boga swego, modlyly syó̗ bogom czudzim, prze ktorito grzech podany só̗ó̗ pod myecz a w lup y w poganbyenye swim nyeprzyiacyelyom. Ale mi nye wyemi gynego boga, kromye pana boga naszego. Przeto czekaymi w pokorze ucyeszenya naszego, bo on pomscy naszey krwye w udró̗czenyu nyeprzyiacyol naszich, a ponyszi wszech narodow, ktorzikoly powstanó̗ przecyw nam, a ucziny ge przes czcy pan bog nasz. A przeto nynye vi bracya, gyszescye kaplany w lyudu bozem, z was zalezi zbawyenye gych dusz, ku wimowye waszey syercza gich podzwygnycye, abi wspomynaly na to, ysze gich oczczowye pokuszeny, abi dolyczono[4] na nych, w prawdzely naslyadowaly boga swego. Maió̗ pamyó̗tacz, kako ocyecz nasz Abram, pokuszon a przes wyelke zamó̗tki opatrzon bó̗dó̗cz ustawyczen, przyiacyelem bozim uczinyon gest. Takesz Izaak, takez Iacob, takez Moyzes, y wszitci, ktorzi syó̗ bogu lyubyly, przes wyelyke zamó̗tki szly a obezrzany só̗ wyerny. Ale cy, ktorzi só̗ pokuszenya bozego z boiazny nye przyioly, ale swó̗ nyecyrzplywoscyó̗ a ganyenye* swego szemranya ukazaly przecyw panu bogu, y zagubyeny od zagubycyelya, a od robakow[5]
Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/379
Ta strona została przepisana.
