syó̗ nye myely any ró̗kama dotikacz. A przeto, ysze to czinyó̗, gesz gest zle, bó̗dó̗ dany na zatracenye. A ia, dzewka twa, poznawszi to ucyeklam od nych, a poslal myó̗ bog, abich ti rzeczi tobye zwyastowala. Bo ia, dzewka twa, naslyaduió̗ boga mego zawszgy, y nynye u cyebye só̗cz. Przeto przyiay my, dzewce twey, acz wichodzó̗cz modlycz syó̗ bó̗dó̗ bogu, a powye my, kedi gym nawrocy gych grzech. a iacz prziszedszi zwyastuió̗ tobye, tak ysze ia dowyodó̗ cyó̗ naposzrzod Ierusalem, a bó̗dzesz myecz wszitek lyud israhelski, iako owce gesz pastirza nye maió̗, a nye wszczeka ny geden przecyw tobye. Bo to mnye powyedzano zgednanym boszim a yze syó̗ bog roznyewal na nye. Przeto ia gesm poslana bogem ti rzeczi zwyastowacz tobye. Y zlyubyla syó̗ ta wszitka slowa Olofernowy y slugam gego, a dziwovaly syó̗ wszitci mó̗droscy gey. Y mowyl drugy ku drugemu: Nye takey zoni na zemy w wezrzenyu, w krasye y w umisle swich slow. Y rzekl k nyey Olofernes: Dobrze uczinyl bog, gen cyebye wislal s tego lyuda, abi gy ti podala w nasze ró̗ce. A przeto, ysze dobre twe slyubyenye[1], uczinyly mnye to bog twoy: bó̗dze takesz on y moy bog, a ti bó̗dzesz wyelyka w domu Nabuchodonozorowye, a gymyó̗ twe bó̗dze ogloszono we wszey zemy.
Tedi kazal gey wnydz tu, gdze bilo slozenye gego skarbow, a tam gey kazal bidlycz, a roskazal czsobi gey myano* dano bicz z gego stolu. Otpowye Iudith, rzekó̗cz: Nynye nye bó̗dze[2] mocz gescz s tego, czso my przikazugesz dawacz, abi nye prziszedl na myó̗ gnyew bozi. ale s tego bó̗dó̗ gescz, czsom s sobó̗ przinyosla. Olofernes rzecze: A gdisz to wszitko sznyesz, czsosz s sobó̗ przinyosla, czsosz tedi tobye uczinymi? Y rzekla Iudith: Zywa gest dusza twa, panye moy, ysze nye strawyó̗ tego wszego, dzewka twa, az y ucziny pan w mey ró̗ce...||
