Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/394

Słusze (od słuchać) przystoi, słuszna jest, (słusze na kogo = tyczy się kogo).
Służny (słuszny ?) przynależny.
Słza łza.
Słzawy łzawy, płynących oczu.
Słzić płakać.
Smącić zasmucić.
Smiesić zmieszać.
Smieszyć (?) zmieszać.
Smikać (smykać?) lustrare, znaczyło jakieś zabobonne przesuwanie dzieci przez ogień.
Smirzyć się (z kim) zawrzeć mir.
Smowca ten co podpisuje umowę.
Snazny, a, e szkodliwy, zły.
Snędzić znędzić, ucisnąć, dokuczać.
Snieść zjeść.
Socha bałwan, posąg, „statua“ Wulg.
Sowity podwójny.
Spachać (co) popełnić.
Spica („Spycya“ szpica?) szereg wojska, „acies“.
Śpieglerz szpieg.
Spodrąbać wycięć, podcięć, zrębać.
Społa pospołu.
Sponki (licz. mn.) manele, brasolety.
Sprawca urzędnik, magistratus.
Sprawnie należycie, rite.
Sprościć zwrócić, skierować; strząsnąć (np. jarzmo) uwolnić.
Spustki (licz. mn.) pociski, piki.
Sromieźliwość wstyd, wstydliwość.
Srzatł, a, o (od srześć, pierw, rêt) zaszedł drogę , spotkał się z kim.
Srzągać się, obacz zrzęgać.
Srzesić obacz zrząsić.
Ssąd (star.sł.) съсѫдъ) naczynie.
Stać za co kosztować, być warte.
Stan namiot, obóz.
Stanek część pewna kościoła, „tabernaculum“.
Starosta 1, starosta, przełożony. 2, przodek.
Starsze (licz. mn.) rodzice.
Starz wiek (w starz, przysłówkowo = wieku).
Statczyć starczyć.
Staw (sstaw w ms.) stan.
Stawadło (np. łodzi) przystań.
Straszywy strachliwy, bojaźliwy, lękliwy.
Strdź (st.sł. стръдь, czesk. strd) miód. Ob. sedrdź.
Stroskać (cz. teraźn. stroszczę) zgnębić, zetrzéć.
Stroskotać zdruzgotać.
Strój instrument muzyczny.
Stroić rządzić. (Strojęąy przełożony).
Strona 1, strona. 2, = część.
Struny (licz. mn.) lira.
Stryczek takie strycz (czes. stryček) stryj.
Stryczny stryjeczny.
Strzecha 1, sień, namiot. 2, dach (i to wszelki, np. wieży).
Strzesza dach, wierzch.
Studnica źródło, krynica.
Stwierdzenie firmament.
Styskać (sobie) uskarżać się.
Sunąć sypnąć.
Swadźbić się zaślubić, iść ża mąż.
Świadomie (to, rzeczown. rodz. nij.) sumnienie.
Świadziectwo świadectwo.
Świarciadło zwierciadło.
Świecidlnik świecznik.
Świécować oświecać.
Świekra. Od tego wyrazu są starożytne formy: świekrwie świekry, świekrwi świekrze, świekrew świekrę. Więc deklinacya V. Czy był w używaniu i I przyp. „świekry“, jak w star.słow., niewiadomo.
Swierzchowany, swirzchowany = doskonały (np. człowiek), najwyższy (np. Bóg).
Świetedlnica pochodnia.
Święć (rzecz. rodz. żeń., gen. święci) świętość, świątynia.
Święcidlnia miejsce ofiar, sacrificium.
Świętostny świątynny.
Swnu zewnętrz, obacz wnu.
Szady, a, e siwy.
Szczedrze szczodrze.
Szczeniec szczeniak, szczenię.
Sczyści, sczyść (infin.) zliczyć.
Szczyt tarcza.
Szczytównik uzbrojony w tarczę, scutarius.
Szekltać (?) pożréć.
„Szemla“ (pewnie zemla) placek, (szemla s sedrdzią = placek z miodem).
Szkaradość = szkaradność.
Szpica? („na spyci" = in acie); obacz Spica.
Szybienica szubienica.
Szyp (rzecz. rodz. m.) strzała, pocisk.
Szyrszl szerść, sierść.

Takież także.
Tamo tam.
Tarlka (tarłka?) „mortariolum“, Wulg. (Bibl. Gdań. przystawki).
Tcząc (imiesł. od tkać?) tkwiąc.