Strona:PL Björnstjerne Björnson - Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza.djvu/016

 Ojca nie było w domu. Matka zmiotła śnieg i, nic nie mówiąc, wyniosła go z izby.
 — Cóż tak wytrzeszczasz ślepia? — powiedział Aslak...
 — Nie wytrzeszczam! — odrzekł Torbjörn ze strachem.
 — Czy widziałeś koguta, którego masz tam wymalowanego w książce? — spytał Aslak.
 — Tak! — odparł Torbjörn.
 — Gdy zamkniesz książkę, zlatuje się do niego mnóstwo kur! Czyś to widział?
 — Nie!
 — To zobacz!
 Chłopak otwarł książkę.
 — Osioł jesteś! — krzyknął Aslak z pogardą...
 Od tej chwili miał nad Torbjörnem wpływ ogromny.
 — Nic nie wiesz! Nic nie umiesz! — oświadczył raz Torbjörnowi, który dreptał za nim ciągle, chcąc wiedzieć co robi.
 — Umiem katechizm, aż do czwartego rozdziału! — odparł dumnie.
 — Ba! To głupstwo! Ale nie znasz historji o krasnoludku, który tańczył z dziewczyną od świtu do zachodu słońca, a potem pękł, jak cielę, które napiło się kwaśnego mleka.
 Torbjörn w życiu nie słyszał tyle mądrych rzeczy naraz.
 — Gdzież to było? — spytał.