Strona:PL Björnstjerne Björnson - Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza.djvu/064

 Myśli dziewcząt szły również daleko po polach, górach i lasach.
 Dziś myślały o Nordhaugu. Wesele już się odbyło, ale uroczystość miała trwać cały tydzień, to też słyszały od czasu do czasu strzały i głośne pokrzykiwania.
 — Weselą się! — powiedziała Ingrid.
 — Nie mam im tego za złe! — odrzekła Synnöwe, zabierając się do roboty ręcznej.
 — Chciałabym to zobaczyć! — mówiła Ingrid. Siedziała w trawie i spoglądała ku Nordhaug, gdzie ukazywali się pomiędzy budynkami ludzie i ginęli znów pomiędzy drzewami. Jedni krążyli około śpichrza i stodoły, gdzie stały zapewne obficie zastawione stoły, inni szli parami, rozmawiając ze sobą i oddalali się nieraz znacznie od osiedla.
 — Nie rozumiem co cię tam pociąga? — powiedziała Synnöwe.
 — Ja sama dobrze nie wiem! — odrzekła Ingrid. — To zapewne taniec!
 Synnöwe nic nie odrzekła.
 — Czyś nigdy nie tańczyła? — spytała Ingrid.
 — Nie!
 — Myślisz, że to grzech?
 — Nie wiem sama.
 Ingrid porzuciła narazie ten temat, bo przypomniała sobie, że Haugianie surowo zabraniali tańca, a nie chciała badać, jak dalece Synnöwe dzieli poglądy