Strona:PL Björnstjerne Björnson - Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza.djvu/116

 — Tak, widziałam! — powiedziała Karen. — Dużo mówiłeś dzisiaj z Sämundem.
 — Sämund, to człowiek rozsądny!
 — Tylko za mało, zdaje mi się, dba o Pana Boga!
 Guttorm nic na to nie odrzekł.
 — Gdzie się podziała Synnöwe? — spytała.
 — Jest w swojej izdebce.
 — Byłeś przed chwilą u niej.... cóż z nią słychać?
 — Hm... tak sobie...
 — Czemuś ją zostawił samą?
 — Ktoś do niej przyszedł...
 — Któż taki?
 — Ingrid Grunlinden.
 — Myślałam, że jest jeszcze na hali!
 — Dzisiaj właśnie wróciła do domu, by matka mogła iść do kościoła.
 — Tak... nareszcie się pokazała...
 — Ma bardzo dużo zajęcia...
 — Innym też roboty nie brak, a znajdują czas iść tam dokąd należy!
 Guttorm znowu nic na to nie odrzekł. Po chwili ozwała się Karen:
 — Wszyscy z Grunlinden byli dziś w kościele z wyjątkiem Ingrid.
 — Towarzyszyli wszyscy Torbjörnowi, bo po raz pierwszy od czasu wyzdrowienia był w kościele.
 — Nieszczególnie wygląda!