Trzeba znać siebie samego: gdyby to nie posłużyło do znalezienia prawdy, służy przynajmniej do wytyczenia własnego życia, a niemasz nic godziwszego.
Próżność nauk. — Wiedza rzeczy zewnętrznych nie opłaci mi, w chwilach zgryzoty, niewiedzy moralnej: natomiast wiedza obyczajów opłaci mi zawsze nieświadomość nauk zewnętrznych.
Nie uczy się ludzi, jak być godnymi ludźmi[1], a uczy się ich wszystkiego innego; im zaś nigdy tyle nie zależy na reszcie, co na tem aby być godnymi ludźmi. Zależy im wyłącznie na umiejętności jedynej rzeczy, której się nie uczą.
Kiedy się czyta za szybko lub za wolno, nic się nie rozumie.
Dwie nieskończoności, środek. — Kiedy się czyta za szybko lub za wolno, nic się nie rozumie.
Natura pomieściła nas tak dobrze pośrodku, iż, jeżeli zmieniamy położenie jednej strony wagi, zmieniamy i drugą. To budzi we mnie mniemanie, że istnieją w naszej głowie sprężyny, tak rozmieszczone, iż kto dotknie jednej, dotyka również i przeciwnej.
Zanadto i za mało wina: nie dajcie mu dosyć, nie może znaleźć prawdy; dajcie mu za wiele, toż samo.
Niestosunek człowieka. — Oto dokąd nas wiodą przyrodzone wiadomości. Jeżeli te nie są prawdziwe, niemasz prawdy w człowieku; jeżeli są, znajduje w nich wielki powód do upokorzenia, zmuszony poniżyć się w ten czy ów
- ↑ Por. Montaigne, I, 25.
