Strona:PL Blaise Pascal-Myśli 085.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.
152.

Pycha. — Ciekawość jest jedynie próżnością: najczęściej chce się widzieć jedynie aby mówić o tem. Niktby się nie puszczał na morze, gdyby nie miał nigdy mówić o tem, dla samej przyjemności widzenia, bez nadziei udzielenia tego.

153.

O pragnieniu posiadania szacunku tych, z którymi się przestaje. — Pycha dzierży nas tak naturalnem posiadaniem pośród naszych nędz, błędów, etc.; tracimy nawet życie z radością, byleby o tem mówiono.
Próżność: gra, polowanie, wizyty, teatr, rzekoma wiekuistość imienia.

154.[1]

Nie mam przyjaciół (ku waszej korzyści).

155.

Prawdziwy przyjaciel, jest to rzecz tak szacowna, nawet dla największych panów, iżby mówił dobrze o nich i obstawał za nimi nawet w ich nieobecności, iż powinni wszystko czynić aby go posiadać. Ale niechaj dobrze wybiorą; jeżeli bowiem dołożą wysiłków aby pozyskać sobie głupców, nie zda im się to na nic, choćby mówili o nich jak najlepiej; a nawet nie będą mówili dobrze, jeśli będą się czuli słabsi, ponieważ brak im powagi po temu; raczej będą ich obmawiali dla towarzystwa.

156.

Ferox gens, nullam esse vitam sine armis rati.[2] Wolą raczej śmierć niż pokój; inni wolą raczej śmierć niż wojnę.

Wszelkie mniemanie może być droższe niż życie, do którego przywiązanie wydaje się tak mocne i naturalne.

  1. Zdanie to, wykreślone w rękopisie, pozostaje w związku z następującym paragrafem.
  2. Tit. Liv. XXXIV, 17; cyt. u Montaigne’a, I, 40. „Dziki lud sądził że niema, życia bez wojny“.