jeszcze bardziej niewdzięczni po jego śmierci: wzywa niebo i ziemię za świadków przeciw nim, mówiąc iż dosyć ich pouczał.
Oświadcza, iż wreszcie Bóg, rozgniewawszy się na nich, rozproszy ich między wszystkie ludy ziemi; że, tak jak oni pogniewali go uwielbiając bogi które nie były ich Bogiem, tak samo on wyzwie ich, powołując lud który nie jest jego ludem; i chce, aby wszystkie jego słowa były przechowane wiecznie, i aby księgę jego pomieszczono w arce przymierza, iżby na zawsze służyła przeciw nim za świadka.[1]
Jezajasz powiada toż samo, XXX.
O Ezdraszu. — Bajka: księgi spłonęły wraz ze świątynią. Fałsz przez Machabeuszów: Jeremiasz dał im prawo.[2]
Bajka, iż opowiedział wszystko z pamięci. Józef[3] i Ezdrasz[4] zaznaczają iż odczytał książkę. Baron., Ann., 180: Nullus penitus Hebraeorum antiquorum reperitur, qui tradiderit libros perisse et per Esdram esse restitutas, nisi in IV Esdrae.[5]
Bajka iż zmienił litery: Philo, in Vita Moysis: Illa lingua ac character quo antiquis scripta est lex sic permansit usque ad LXX.[6] Józef powiada że prawo było po hebrajsku, kiedy je przetłumaczyło Siedmdziesięciu.[7]
Pod Antjochem i Wespazjanem, kiedy chciano zniszczyć księgi i kiedy nie było proroka, nie zdołano tego uczynić; a pod Babilończykami, kiedy nie było żadnego prześladowania, i kiedy było tylu proroków, pozwoliliby je spalić? Józef żartuje chyba: Żydzi nie ścierpieliby...
- ↑ Deuteron. XXXI i XXXII.
- ↑ II, 2.
- ↑ Antiq. Jud. XI, 5.
- ↑ II, 8. 8.
- ↑ „Niema wogóle żadnego ze starożytnych Żydów, któryby przekazał że księgi zaginęły, i przez Ezdrasza zostały odtworzone, z wyjątkiem IV. ks. Ezdrasza“.
- ↑ Ks. II: „Ów język i charakter w którym zdawien dawna spisane było prawo, przetrwał tak aż do Siedmdziesięciu“.
- ↑ Antiq. Jud. XII, 11.
