wiada, iż Mesjasz będzie panem Dawida, mimo iż jego syn, i że jest przed Abrahamem, i że go widział. Nie sądzili aby był tak wielkim, iżby był wiecznym; tak samo zapoznali go w jego poniżeniu i śmierci. „Mesjasz, powiadali, trwa wiecznie, a ten oto powiada że umrze.” — Nie sądzili go tedy ani śmiertelnym ani wiecznym: szukali w nim jedynie wielkości cielesnej.
Obrazowe. — Nic nie jest tak podobne do miłości[1] jak pożądliwość i nic nie jest jej tak sprzeczne. Tak żydzi, pełni dóbr które głaskały ich pożądliwość, byli bardzo podobni do chrześcijan i bardzo niepodobni. Tym sposobem, mieli dwie właściwości które powinni byli mieć: byli bardzo upodobnieni do Mesjasza aby go wyobrażać, i bardzo sprzeczni aby nie być podejrzanymi świadkami.
Obrazowe. — Bóg posłużył się pożądliwością żydów aby się nimi posłużyć dla Chrystusa, który niósł lekarstwo na pożądliwość.
Miłośći[1] nie jest przepisem obrazowym. Powiedzieć, iż Chrystus, który przyszedł usunąć obrazy aby ustanowić prawdę, przyszedł jedynie poto aby ustanowić obraz miłości, dla usunięcia rzeczywistości która była wprzódy, to byłoby okropne[2]. „Jeśli światłość[3] jest ciemnością, czemże będzie ciemność?[4]
Urzeczenie. Somnum suum[5] Figura hujus mundi[6].
Eucharystja. Comedes panem tuum[7]. Panem nostrum[8].
- ↑ 1,0 1,1 Charité.
- ↑ Pascal zwalcza tu naukę, wedle której Sakrament, bez miłości, wystarcza dla odpuszczenia grzechu.
- ↑ Jeżeli ci którzy mają nieść światło, głoszą fałszywe nauki, czegoż żądać od świata?
- ↑ Matth., VI, 23.
- ↑ Ps. LXXV. 5. „Swój sen“.
- ↑ I. Cor., VII, 31. „Obraz tego świata“.
- ↑ Deut., VIII, 9. „Będziesz pożywał swój chleb“.
- ↑ Luc., XI, 3. „Chleba naszego“.
