Strona:PL Blaise Pascal-Myśli 267.jpg

Ta strona została skorygowana.

Delevi ut nubem iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua, revertere ad me quoniam redemi te[1].
XLIV, 23, 24: Laudate coeli quoniam misericordiam fecit Dominus... quoniam redemit Dominus Jacob, et Israel gloriabitur. Haec dicit Dominus redemptor tuus et formator tuus ex utero: Ego sum Dominus faciens omnia et extendens coelos, solus, stabiliens terram et nullus mecum[2].
Is., LIV, 8: In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus Dominus[3].
Is., LXIII, 12: Qui eduxit ad dexteram Moysen brachio majestatis suae, qui scidit aquas ante eos ut faceret sibi nomen sempiternum.
14. Sic adduxisti populum tuum ut faceres tibi nomen gloriae[4].
Is., LXIII, 16: Tu enim pater noster, et Abraham nescivit nos et Israel ignoravit nos[5].

Is., LXIII, 17: Quare indurasti cor nostrum ne timeremus te?[6]

  1. „Pomnijże na to, Jakóbie i Izraelu! przeto żeś ty jest sługą moim. Stworzyłem cię, sługaś ty mój, o Izraelu, iżbyś nie zapomniał o mnie. Gładzę nieprawości twoje jako obłok, a grzechy twoje jako mgłę; nawróć się do mnie, bom cię odkupił“.
  2. „Chwalcie niebiosa, ponieważ miłosierdzie uczynił Pan... ponieważ Pan odkupił Jakóba, a w Izraelu sławnym się uczynił. Tak mówi Pan, odkupiciel twój, i który cię utworzył z żywota matki: Ja, Pan, wszystko czynię, sam rozciągam niebiosa, rozpościeram ziemię mocą swoją“.
  3. „W chwili gniewu skryłem nieco twarz moją przed tobą; ale w miłosierdziu wiecznem zlituję się nad tobą, mówi Pan, odkupiciel twój“.
  4. „Który ich wiódł po prawicy Mojżeszowej ramieniem wielmożności swojej, który rozdzielił wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne“. „Takeś wiódł lud swój, abyś sobie uczynił imię sławne“.
  5. „Tyś, zaiste, ojciec nasz; bo Abraham nie wie o nas, a Izrael nie zna nas“.
  6. „Przeczżeś zatwardził serce nasze, abyśmy się ciebie nie bali?“