Ale to nie było dosyć że proroctwa istniały; trzeba było aby były rozsiane po wszystkich miejscach i przechowane we wszystkich czasach. I aby nie wzięto tego zbiegu za dzieło przypadku, trzeba było aby to przepowiedziano.
O wiele chlubniejszem jest dla Mesjasza, iż oni[1] są świadkami, a nawet narzędziami jego chwały, poza tem iż Bóg przeznaczył ich do tego.
Proroctwa. — Czas przepowiedziany i określony stanem ludu żydowskiego, stanem ludu pogańskiego, stanem świątyni, liczbą lat.
Trzeba być pewnym swego, aby przepowiedzieć tę samą rzecz na tyle sposobów: trzeba było, aby cztery monarchje, bałwochwalcze lub pogańskie, koniec królestwa Judy, i siedmdziesiąt tygodni zeszły się w tym samym czasie, a wszystko przed zburzeniem drugiej świątyni.
Proroctwa. — Gdyby jeden człowiek napisał księgę przepowiedni Jezusa Chrystusa co do czasu i sposobu i gdyby Chrystus przyszedł zgodnie z temi przepowiedniami, byłaby to siła boska.
Ale tutaj jest o wiele więcej. To cały szereg ludzi, którzy, przez cztery tysiące lat, stale i niezmiennie, zjawiają się jeden po drugim aby przepowiedzieć to samo wydarzenie. To cały lud zwiastuje je i trwa od czterech tysięcy lat, aby gromadą dać świadectwo zapewnień, które mają w tej mierze, i których nie można w nich wytępić żadną groźbą i prześladowaniem: to jest jeszcze o wiele donioślejsze.
Przepowiednie rzeczy postronnych. — Byli obcymi w Egipcie, bez żadnego posiadania i własności, ani w tym kraju ani indziej. Nie istniał najmniejszy ślad ani
- ↑ T. j. żydzi.
