Iz. LVI. „Pan mówi tak: Bądźcie sprawiedliwi i zacni, zbawienie moje bowiem jest bliskie, a moja sprawiedliwość objawi się.
„Błogosławiony ten, który czyni te rzeczy i przestrzega mego sabbatu, i chroni swoich rąk od wszelkiego występku.
„I niechaj cudzoziemcy, którzy przystaną do mnie, nie mówią: Bóg oddzieli mnie od swego ludu; Pan bowiem powiada tak: Kto bądź będzie zachowywał mój sabbat, i będzie pełnił moją wolę i strzegł przymierza ze mną, dam mu miejsce w moim domu, i dam mu imię lepsze niż to które dałem moim dzieciom: będzie to imię wieczne, które nie zginie nigdy.
„Dla naszych to zbrodni sprawiedliwość oddaliła się od nas. Czekaliśmy światła i znajdujemy jeno ciemności; spodziewaliśmy się jasności i kroczymy w mroku; macaliśmy o mur jako ślepi, i potykaliśmy się w samo południe jakoby o północy, i jako zmarli w mrocznych miejscach.
„Będziemy ryczeli wszyscy jako niedźwiedzie, będziemy jęczeli jako gołębice. Czekaliśmy sprawiedliwości, i nie przychodzi: spodziewaliśmy się zbawienia i oddala się od nas.”[1]
Iz. LXVI, 18. „Ale ja nawiedzę ich dzieła i ich myśli, kiedy przyjdę aby ich zgromadzić wraz ze wszystkiemi narodami i ludami, i ujrzą moją chwałę.
„I naznaczę ich znakiem i, z pomiędzy tych którzy będą ocaleni, poślę niektóre do narodów, do Afryki, do Lidji, do Italji, do Grecji, i do ludów które nie słyszały o mnie, i które nie oglądały mojej chwały. I przywiodą waszych braci”.
Jer. VII. Potępienie świątyni: „Idźcie do Sylo, gdziem uchwalił moje imię na początku, i zobaczcie com tam uczynił z przyczyny grzechów mego ludu. A teraz, powiada Pan, ponieważ spełniliśmy te same zbrodnie, uczynię z tą świątynią, gdzie wzywa się mojego imienia, na której wybudujecie, i którą ja sam dałem waszym kapłanom, tę samą
- ↑ LIX., 9—11.
