jako na swoje wspólne centrum i swój cel: Mojżesz, przytaczając przyrzeczenia Boga dane Abrahamowi, Jakóbowi, etc., i jego przepowiednie; a Hiob: Quis mihi det ut, etc. Scio enim quod redemptor meus vivit,[1] etc.
Ewangelja mówi o Dziewicy jedynie do narodzenia Jezusa Chrystusa. Wszystko w odniesieniu do Chrystusa.
Dowody Jezusa Chrystusa.
Dlaczego zachowała się księga Rut?
Dlaczego historja Tamar?
„Módlcie się, iżbyście nie weszli w pokuszenie”.[2] Niebezpiecznie jest być kuszonym; ci, którzy są kuszeni, to stąd że się nie modlą.
Et tu conversus confirma fratres tuos[3]. Ale przedtem, conversus Jesus respexit Petrum[4].
Św. Piotr prosi o pozwolenie ugodzenia Malchusa i uderza zanim usłyszał odpowiedź: Jezus Chrystus odpowiada potem.
Słowo Galilejczyk, które motłoch żydowski wymówił jakoby przypadkiem, oskarżając Chrystusa przed Piłatem, dało Piłatowi przyczynę do odesłania Chrystusa Herodowi; w czem dopełniła się tajemnica iż miał być sądzony przez żydów i pogan. Przypadek stał się pozornie przyczyną spełnienia tajemnicy.
Ci, którym trudno jest uwierzyć, szukają oparcia w tem, że żydzi nie wierzą. „Gdyby to było tak jasne, powiadają, czemuby nie uwierzyli?” — i chcieliby rzekomo aby uwierzyli, iżby ich samych nie powściągał przykład tego oporu. Ale toż właśnie ten ich opór jest podstawą naszej wiary.
