Proroctwo nie jest nazwane cudem; jako św. Jan mówi o pierwszym cudzie w Kanie, a potem o tem co Chrystus powiada Samarytance odsłaniając całe jej ukryte życie, a potem leczy syna setnika, i św. Jan nazywa to „drugim znakiem.”
Kombinacje cudów.
Drugi cud może przyjmować pierwszy; pierwszy nie może przyjmować drugiego.
Nie popełniliśmy grzechu, nie uwierzywszy w Chrystusa bez cudów. Vide an mentiar.[1]
Nie byłbym chrześcijaninem bez cudów, powiada św. Augustyn.
Cudy. — Jakże mnie brzydzą ci, którzy pozwalają sobie wątpić o cudach! Montaigne mówi o tem jak należy w dwóch ustępach. Widzimy w jednym, jak jest ostrożny;[2] a mimo to, w drugim, wierzy[3] i drwi sobie z niedowiarków.
Bądź co bądź, jeżeli oni mieliby słuszność, Kościół zostaje bez dowodów.
Montaigne przeciw cudom.
Montaigne za cudami.
Niepodobna jest rozsądnie wierzyć przeciw cudom.
Niedowiarki najbardziej łatwowierni: wierzą w cudy Wespazjana,[4] aby nie wierzyć w cudy Mojżesza.
TYTUŁ: Skąd pochodzi, iż świat wierzy tylu kłamcom, którzy powiadają że widzieli
