Strona:PL Bogdanowicz Edmund - Sępie gniazdo.djvu/139

takiego hałasu, że przywołałbym tutaj całą te hołotę z budy i jeszcze dostał kulką w bok.
 Mateusz poruszył się bezradny, ale troska jego była próżną, bo nagle usłyszał tuż przy sobie głos Chodzika:
 — A czemu to pan Mateusz tak się rusza niespokojnie, że go o całą legua słychać, jak trzęsie krzakami. Jeszcze nas w posadzie usłyszą. Wyleźmy stąd lepiej, bo mam panu Mateuszowi dużo do opowiedzenia.
 I, nie czekając na odpowiedź, zawrócił na drogę do miasta, pociągając za sobą Mateusza.
 — No cóż? no cóż? gadaj! — dopytywał niecierpliwie mayordomo.
 — Zaraz, zaraz! Odjedźmy tylko trochę, bo tutaj niebawem przybędą nowi goście: Maxtla i senor Tejada.
 — A to co za nowe licho? — zdziwił się Mateusz.
 — Senor Tejada jest wysłańcem Juareza do don Carlosa i przynosi wieści o synu.
 — Gadaj wszystko po porządku, bo nie rozumiem.