Strona:PL Bolesław Leśmian-Dziejba leśna.djvu/092

MAKARY

Już twe czoło — niczyje...

DZIEWCZYNA

 Las szumi dokoła...

(Umiera)
(Szum leśny nagle zanika)

MAKARY

Szum ustał. Tak bezleśnie teraz i bezziemnie,
Jakbym z lasu w nic wyszedł, lub las wyszedł ze mnie —

(Patrzy na trupa)

Daj, Boże, tej pogance w otchłani cierpienia
Kąt taki, żeby miała choć pozór wytchnienia.

(Azaradel i Amazarak zjawiają się tuż poza plecami św. Makarego, który powierzchnią ciała i domysłem wyczuwa ich obecność)

MAKARY (oglądając się nagle)

Kto tam?

AZARADEL

 My...

MAKARY

 Tak — poznaję...

AMAZARAK

 Poznajesz nie wszystko