Ta strona została uwierzytelniona.
BRAT
Odtrąciłaś dłoń moją... Zachmurzona zorza
Przeobrażała świat.
A zawołał cię właśnie z pobliskiego łoża
Umierający brat.
Pobiegłaś i wróciłaś... Już nie żył... A w niebie
Chmurom się złocił — los.
Szepnęłaś: — „Odtąd tylko należę do ciebie“. —
I w łzach się złamał głos.
I nie patrząc ci w oczy, spytałem półgłosem:
— „Czy wiedział?“... Rzekłaś: — „Tak“. —
Za oknem, myśl o dalach wzniecając ukosem,
Przemknął na zawsze — ptak.
