Strona:PL Bolesław Prus - Dzieci.djvu/121

wyjazd zagranicę i, o ile który będzie potrzebował, pomożesz do utrzymania się... do nauki. Dla pana to nie nowina, panie Świrski!... Ciągle pomagałeś kolegom.
 — Owszem, co do nich... Ale sam nie wyjadę.
 — Mówmy otwarcie. Dlaczegóż to?...
 — Lada dzień... lada tydzień wybuchnie rewolucja w Rosji, której my mamy obowiązek pomagać — odpowiedział Świrski.
 Doktór schwycił go za obie ręce i potrząsając niemi, mówił:
 — Ani w Rosji nie będzie rewolucji, ani my nie mamy obowiązku pomagać jej.
 — Ciekawym?...
 — Naprzód — ciągnął doktór — w Rosji nie będzie rewolucji w znaczeniu europejskiem, w formie wybuchu, gdyż tamtejsi rewolucjoniści nie mają sił.
 — O, za pozwoleniem!
 — Za pozwoleniem!... Dowiedli tego przed rokiem, w Moskwie... wywoławszy wybuch, który kosztował mnóstwo ofiar, a był błędem, grubym błędem... Tam niema armji rewolucyjnej, tam jest tylko garstka zdecydowanych na wszystko, którzy umieją poświęcić się, ale nie umieją robić planów na dalszą metę, a bodaj czy wiedzą, czego chcą.
 — Co pan doktór wygaduje?...
 — Mówię, jak przyjaciel wolności naszej i rosyjskiej, o której partje rewolucyjne stanowczo zapomniały... Do ogłoszenia manifestu październikowego można było burzyć się... stawiać barykady... zabijać i ginąć... Ale po manifeście październikowym należało zmienić taktykę.
 — I co robić, według pana?... — spytał impertynencko Świrski.
 — Przedewszystkiem, jak najpiękniej podziękować za manifest, czego nie zrobiono, a następnie — wziąć się do wyko-