Strona:PL Bolesław Prus - Emancypantki 01.djvu/125

Malinowska od wakacyj chce otworzyć własną pensję, ja zaś będę się starała skłonić ją do innej kombinacji...
 Pani Latter pobladła i machinalnie uścisnęła rękę panny Howard.
 — Powtóre... powtóre powiem to, czego w żadnym innym razie nie powiedziałabym... Idąc teraz do pani, miałam zamiar postawić kwestję tak: niech pani wybiera pomiędzy mną a Joanną... Ale w tej chwili postawię ją inaczej...
 Zbliżyła się do pani Latter i patrząc jej w oczy, rzekła zwolna:
 — Niech pani uwolni Joannę... Pobyt jej na tej pensji jest bardzo szkodliwy...
 Pani Latter usiadła na kanapce.
 — Czy... czy pani słyszała co? — rzekła półgłosem.
 — Trudno nie słyszeć, jeżeli o czemś mówią w mieście i na pensji, tak dobrze nauczycielki, jak służba, a nawet uczenice...
 Umilkła i patrzyła na przełożoną.
 — Ach, głowa moja, głowa!... — szepnęła pani Latter, ściskając rękoma skronie. — Czy pani, panno Klaro, miewa kiedy takie migreny, że zdaje się, iż samo myślenie sprawia ból fizyczny?...
 Zamknęła oczy i siedziała, myśląc, że chyba za długo ciągnie się wizyta panny Howard. Dlaczego kto nie dzwoni, nie przychodzi i nie mówi o innych interesach, choćby o swoich własnych?
 — Pani nie jest zdrowa — odezwała się panna Klara.
 — Już zapomniałam, jak wygląda zdrowie...