Strona:PL Bolesław Prus - Emancypantki 01.djvu/161

służył czterema tysiącami rubli do lipca, a choćby i do grudnia, jeżeli...
 — Znowu waha się pan?
 — Już nie. Jeżeli otrzymam od pani bilecik, donoszący mi, że albo pani przyjęła pana Mielnickiego, albo pan Solski oświadczył się pannie Helenie.
 Pani Latter zacisnęła ręce.
 — Bardzo pan ufa mojej przyjaźni dla siebie — rzekła, uśmiechając się.
 — Bo też tylko przyjaciołom mogę służyć w podobnych okolicznościach.
 — Wymaga pan, abym powierzała mu tajemnice rodzinne?...
 — Ja powierzam pani połowę majątku...
 Pani Latter wyciągnęła rękę, którą Zgierski znowu ucałował i śmiejąc się, mówiła:
 — Dziwak z pana, ale wybaczam to... Więc jakaż jest konkluzja naszej rozmowy?
 — Są dwie — odparł Zgierski. — Zostawiam pani pięć tysięcy rubli do połowy lipca i... mogę dostarczyć jeszcze cztery tysiące rubli, ale...
 — Ale?...
 — Ale tylko albo przyszłej pani Mielnickiej, albo przyszłej teściowej pana Solskiego.
 — Jakąż rolę chce pan odegrać wobec mnie? — zawołała prawie z gniewem pani Latter. — Sądziłam, że będziemy mówili o bezpieczeństwie pańskich sum, o... procentach, ale nie o małżeństwach, do których pan ciągle powraca.
 „Musi być bardzo pewna siebie...“ — pomyślał Zgierski. I zrobiwszy minę życzliwą a strapioną, odpowiedział:
 — Pani!... bo nie śmiem powiedzieć: droga pani... Jaką ja rolę chcę wobec niej odegrać?... Pani, to będzie śmiałe, co powiem, ale powiem. Chcę odegrać rolę przyjaciela, który wy-