Strona:PL Bolesław Prus - Emancypantki 01.djvu/274

nisław szybko usunęli się z gabinetu. Przykład ich naśladowały damy klasowe, w sposób odpowiadający powadze ich stanowiska.
 — Pani raczy mnie zaprezentować tym damom — szepnął Zgierski do panny Howard, patrząc na Madzię.
 — Pan Zgierski, pani Méline — rzekła uroczyście panna Klara.
 Zgierski okrągłym ruchem podał rękę dojrzałej Francuzce i rzekł:
 — Tak wiele słyszałem o pani od pani Latter, że doprawdy...
 — Pan Zgierski, panna Brzeska.
 Nowy gest ręki, jeszcze okrąglejszy, poparty wykwintnym obrotem nóg i słodkiem spojrzeniem.
 — Tak często — mówił Zgierski do Madzi, krygując się — tak często słyszałem o pani od pani Latter, że istotnie... Pani zapewne niedawno...
 — No, i niech pan sobie wyobrazi, co za awantura!... — przerwała mu panna Howard.
 Zgierski otrzeźwiał.
 — Niesłychana rzecz — odparł. — Wczoraj właśnie otrzymałem od pani Latter liścik, w którym przypomina mi, ażebym ją odwiedził na Wielkanoc, a dziś dowiaduję się, że moja szanowna korespondentka akurat w tej samej godzinie opuściła Warszawę!... Spodziewam się, że nie na długo — dodał znaczącym tonem i pokolei spojrzał na damy.
 — Pani Latter wróci za parę dni — wtrąciła Madzia.
 — Tak sądzę — rzekł.
 — Kto to wie?... — dorzuciła oschle panna Howard.
 — I dlatego powinniśmy być przygotowani na wszelką ewentualność — odpowiedział Zgierski.
 Potem odchrząknął i mówił nie bez pewnej trudności.
 — Właśnie mam akt, w którym pani Latter zeznała, że wszystkie meble jej mieszkania, sprzęty szkolne, naczynia ku-