Strona:PL Bolesław Prus - Emancypantki 02.djvu/184

 — Proszę panów — rzekł — jedno dla mnie jest niewątpliwe...
 — Że Krukowski wyjechał — wtrącił rejent.
 — To swoją drogą, ale... że Iksinów staje się wielkiem miastem. Proszę panów o chwilę uwagi: skandal na koncercie, zerwanie pana Krukowskiego z panną Brzeską, oświadczenie się pana Krukowskiego naszej najsympatyczniejszej pannie Eufemji, samobójstwo Cynadrowskiego i... dzisiejszy wyjazd.
 Aptekarz odetchnął.
 — Proszę panów, to już nie Iksinów — mówił dalej — to bezmała Warszawa. Bo tylko w Warszawie codzień jest jakiś koncert, codzień ktoś się zabija...
 — Codzień ktoś wyjeżdża... — wtrącił z namaszczeniem rejent.
 Aptekarz stropił się. Szczęściem ukazała się pani, zapraszając gości na przekąskę.
 Do jakich wniosków doszli zgromadzeni w czasie przekąski — o tem nie dowiedział się nawet pan prowizor. Domyślał się tylko, że musiano ubolewać nad położeniem szanownej rodziny państwa podsędków. Wszyscy bowiem zebrani byli ich przyjaciółmi i opuszczając prywatne mieszkanie aptekarza, mieli niewyraźne miny, jak ludzie, którzy nie znaleźli powodu do uciechy, a nie chcą okazać smutku.