Strona:PL Bolesław Prus - Faraon 01.djvu/088

mogą. Gdybyś była Egipcjanką, wziąłby cię do swego domu, ale Żydówkę...
 — Porzuci? — powtórzyła Sara z westchnieniem.
 — Co martwić się przyszłemi dniami, które są w ręku Boga! Przyszedłem spędzić u ciebie szabas...
 — A ja mam doskonałe ryby, mięso, placki i wino koszerne — szybko wtrąciła Tafet. — Kupiłam też w Memfis siedmioramienny świecznik i świece woskowe... Będzie kolacja, lepsza, niż u samego pana Chairesa.
 Gedeon wyszedł z córką na taras. Gdy zostali we dwoje, rzekł:
 — Mówiła mi Tafet, że ciągle siedzisz w domu. Dlaczego? Trzeba wyjrzeć przynajmniej do ogrodu.
 Sara wstrząsnęła się.
 — Boję się — szepnęła.
 — Dlaczego ty się masz bać swego ogrodu?... Przecież ty tu jesteś pani, wielka pani...
 — Raz wyszłam do ogrodu w dzień... Zobaczyli mnie jacyś ludzie i zaczęli mówić między sobą: „Patrzcie, to ta Żydówka następcy tronu, przez którą opóźnia się przybór!...“
 — Głupi oni są — wtrącił Gedeon. — Alboż to raz Nil o cały tydzień spóźnił się z wylewem? Więc tymczasem wychodź sobie wieczorami.
 Sara wstrząsnęła się jeszcze gwałtowniej.
 — Nie chcę... nie chcę!... — zawołała. — Innego dnia wyszłam w wieczór, tam, między oliwne drzewa. Nagle z bocznej ścieżki wysunęły się, jak cienie, dwie kobiety... Przestraszona, chciałam uciekać... Wtedy jedna z nich, młodsza i niższa, schwyciła mnie za rękę, mówiąc: „Nie uciekaj, musimy ci się przypatrzyć...“ A druga, starsza i wyższa, stanęła o kilka kroków przede mną i spojrzała mi w oczy... Ach, ojcze, myślałam, że się w kamień obrócę... Co to była za kobieta... co za spojrzenie!...
 — Kto to mógł być? — spytał Gedeon.