Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/069

twarz do księgi, jakby w niej pismo było niewyraźne. — A... a... Onegdaj wzięła portmonetkę... Trzy ruble?... to chyba zadrogo...
 — Wcale nie — wtrącił Ignacy. — Portmonetka doskonała, sam ją wybierałem.
 — Z którychżeto? — spytał niedbale Wokulski i zamknął księgę.
 — Z tej gablotki. Widzisz, jakieto cacka.
 — Musiała jednak dużo między niemi przerzucić... Jest podobno wymagająca...
 — Wcale nie przerzucała, dlaczego miałaby przerzucać? — odparł Ignacy. — Obejrzała tę...
 — Tę?...
 — A chciała wziąść tę...
 — Ach, tę... — szepnął Wokulski, biorąc do ręki portmonetkę.
 — Ale ja poradziłem jej inną, w tym guście...
 — Wiesz co, że to jednak jest ładny wyrób.
 — Tamta, którą ja wybrałem była jeszcze ładniejsza.
 — Ta bardzo mi się podoba. Wiesz... ja ją wezmę, bo moja już nanic...
 — Czekaj, znajdę ci lepszą — zawołał Rzecki.
 — Wszystko jedno. Pokaż inne towary, może jeszcze co mi się przyda.
 — Spinki masz?... Krawat, kalosze, parasol...
 — Daj mi parasol, no... i krawat. Sam wybierz. Będę dziś jedynym gościem i w dodatku zapłacę gotówką.