Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/100

Karolowa na początku listu najtrafniej osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.
 — Co za upokorzenie! — szepnęła panna Izabela, nerwowo bijąc ręką w szesląg.
 — Upokorzeniem jest proponować komuś trzy tysiące rubli na zastaw sreber i to wówczas, gdy obcy ofiarowują pięć tysięcy... Innego nie widzę.
 — Jak ona nas traktuje... My chyba naprawdę jesteśmy zrujnowani...
 — Ależ Belciu!... — przerwała, ożywiając się panna Florentyna, — Właśnie ten cierpki list dowodzi, że nie jesteście zrujnowani. Ciotka lubi być cierpką, ale umie oszczędzać nieszczęście. Gdyby wam groziła ruina, znaleźlibyście w niej tkliwą i delikatną pocieszycielkę.
 — Dziękuję za to.
 — I nie potrzebujesz obawiać się tego. Jutro wpłynie nam pięć tysięcy rubli, za które można prowadzić dom przez pół roku... choćby przez kwartał. Za parę miesięcy...
 — Zlicytują nam kamienicę...
 — Prosta forma i nic więcej. Owszem, możecie zyskać, podczas gdy dzisiaj kamienica jest tylko ciężarem. No, a po ciotce Hortensyi dostaniesz ze sto tysięcy rubli. Zresztą — dodała pochwili panna Florentyna, podnosząc brwi — ja sama nie jestem pewna, czy i ojciec nie ma jeszcze majątku. Wszyscy są tego zdania...