Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/187

niezwykle piękna. Uderzył go nadewszystko wyraz jej twarzy, jakby do tego grobu przyszła nie z modlitwą, ale z zapytaniem i skargą.
 Przeżegnała się, lecz zobaczywszy tacę, wydobyła woreczek z pieniędzmi.
 — Idź Helusiu — rzekła półgłosem do dziecka — połóż to na tacy i pocałuj Pana Jezusa.
 — Gdzie, proszę mamy, pocałować?
 — W rączkę i w nóżkę...
 — I w buzię?
 — W buzię nie można.
 — Eh, cotam!... — Pobiegła do tacy i pochyliła się nad krzyżem.
 — A widzi mama — zawołała, powracając — pocałowałam i Pan Jezus nic nie powiedział.
 — Niech Helusia będzie grzeczna — odparła matka — Lepiej uklęknij i zmów paciorek.
 — Jaki paciorek?
 — Trzy Ojcze nasz, trzy Zdrowaś...
 — Taki duży paciorek?... a ja taka malutka...
 — No, to zmów jedno Zdrowaś... Tylko uklęknij... Patrz się tam...
 — Już patrzę. Zdrowaś Marya, łaski pełna... Czyto, proszę mamy, ptaszki śpiewają?
 — Ptaszki sztuczne. Mów paciorek.
 — Jakieto sztuczne?
 — Zmów pierwiej paciorek.
 — Kiedy nie pamiętam, gdzie skończyłam...
 — Więc mów za mamą: Zdrowaś Marya...