Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/249

przestaniesz wierzyć — odezwał się Szapary, marszcząc brwi.
 — Niema sprawiedliwości dla tych, którzy nie umieli zginąć z bronią w ręku! — krzyknął Katz. — Głupi wy i ja z wami... Turek albo Francuz nadstawi za was karku?... Czemużeście wy sami nie umieli go nadstawić?...
 — Ma gorączkę — szepnął Stein. — Będzie z nim kłopot w drodze...
 — Węgry!... już niema Węgier! — mruczał Katz — Równość... nigdy nie było równości!... Sprawiedliwość... nigdy jej nie będzie... Świnia wykąpie się nawet w bagnie; ale człowiek z sercem!... Darmo, panie Mincel, już ja u ciebie nie będę krajać mydła...
 Zmiarkowałem, że Katz jest bardzo chory. Zbliżyłem się do niego i ciągnąc go na grochowiny, rzekłem:
 — Chodź Auguście, chodź...
 — Gdzież pójdę?... — odparł, na chwilę wytrzeźwiony.
 A potem dodał:
 — Z Węgier wypędzili, do szwabów się nie zaciągnę...
 Mimo to legł na barłogu. Ogień na kominie wygasał. Dopiliśmy wódkę i położyliśmy się rzędem, z pistoletami w garści. W szczelinach chaty wiatr jęczał, jakby całe Węgry płakały, a nas zmorzył sen. Śniło mi się, że jestem małym chłopcem