Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/272

 — Mówią — dorzucił inny głos — że chce założyć spółkę z samych szlachciców...
 — Aha!... I oskubać ich, a potem zemknąć — wtrącił dychawiczny.
 — Nie — mówił bas — on z tych dostaw nie obmyje się nawet szarem mydłem. Kupiec galanteryjny robi dostawy! Warszawiak jedzie do Bułgaryi!...
 — Pański brat, inżynier, jeździł za zarobkiem jeszcze dalej — odezwał się półgłos.
 — Zapewne! — przerwał bas. — Czy może i sprowadzał perkaliki z Moskwy? Tu jest drugi sęk: zabija przemysł krajowy!...
 — Ehe! he!... — zaśmiał się ktoś, dotąd milczący — to już do kupca nie należy. Kupiec jest od tego, ażeby sprowadzał tańszy towar i z lepszym zyskiem dla siebie. Nieprawda? Ehe! he!...
 — W każdym razie nie dałbym trzech groszy za jego patryotyzm — odparł bas.
 — Podobno jednak — wtrącił półgłos — ten Wokulski dowiódł swego patryotyzmu nietylko językiem...
 — Tem gorzej — przerwał bas. — Dowodził, będąc gołym; ochłonął, poczuwszy ruble w kieszeni.
 — O!... że też my zawsze kogoś musimy posądzać o szelmostwa! Nieładnie!... — oburzał się półgłos.
 — Coś go pan mocno bronisz?... — spytał bas, posuwając krzesłem.