Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/382

 — Krzeszowski wściekłby się...
 Dzwonek. Trzy konie z miejsca ruszyły cwałem.
 — Yung naprzodzie...
 — To właśnie głupstwo...
 — Już minęli zakręt...
 — Pierwszy zakręt, a gniady tuż za nim...
 — Drugi... Znowu wysunął się...
 — Ale gniady idzie...
 — Pąsowa kurtka wtyle...
 — Trzeci zakręt... Ależ Yung nic sobie z nich nie robi...
 — Gniady dopędza...
 — Patrzcie!... patrzcie!... Pąsowy bierze gniadego...
 — Gniady na końcu... Przegrałeś pan...
 — Pąsowy bierze Yunga...
 — Nie weźmie, już ćwiczy konia...
 — Ale... ale... Brawo Yung!... Brawo Wokulski... Klacz idzie jak woda!... Brawo!...
 — Brawo!... brawo!...
 Dzwonek. Yung wygrał. Wysoki sportsmen wziął klacz za uzdę i zaprowadziwszy przed trybunę sędziów, zawołał:
 — Sułtanka!... Jeździec Yung!... Właściciel anonim...
 — Coto anonim... Wokulski... Brawo Wokulski!... — wrzeszczał tłum.
 — Właściciel pan Wokulski! — powtórzył wysoki dżentlmen i odesłał klacz na licytacyą.