Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/389

niepospolitym człowiekiem, jako myśliwiec na lwy i głęboki znawca egipskich starożytności.
 W gabinecie hrabiego-anglika stał na środku stół, przykryty zielonem suknem i otoczony czterema wysokiemi krzesłami; na stole leżały cztery arkusze papieru, cztery ołówki, dwa pióra i kałamarz, tak wielkich rozmiarów, jakby był przeznaczony do sitzbadów.
 Gdy wszyscy usiedli, hrabia zabrał głos:
 — Proszę panów — rzekł — baron Krzeszowski przyznaje, że mógł potrącić pana Wokulskiego, ponieważ jest roztargniony, tek. W konsekwencyi zaś, na nasze żądanie...
 Tu hrabia spojrzał na swego towarzysza, który z uroczystą miną coś przełknął.
 — Na nasze żądanie — ciągnął hrabia — baron jest gotów... przeprosić, nawet listownie pana Wokulskiego, którego wszyscy szanujemy — tek... Cóż panowie na to?
 — Nie mamy upoważnienia do żadnych kroków pojednawczych — odparł Rzecki, w którym ocknął się były oficer węgierski.
 Uczony egiptolog szeroko otworzył oczy i przełknął dwa razy, razporaz.
 Na twarzy hrabiego mignęło zdumienie; w tej chwili jednak opanował się i odpowiedział tonem suchej grzeczności:
 — W takim razie słuchamy warunków...