Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom1.djvu/390

 — Niech panowie raczą je podać — odparł Rzecki.
 — O! bardzo prosimy panów — rzekł hrabia.
 Rzecki odchrząknął.
 — W takim razie ośmielę się proponować... Przeciwnicy stają o dwadzieścia pięć kroków, idą naprzód po pięć kroków...
 — Tek.
 — Pistolety gwintowane z muszami... Strzały do pierwszej krwi... — zakończył Rzecki ciszej.
 — Tek.
 — Termin, jeżeli można, jutro przedpołudniem...
 — Tek.
 Rzecki ukłonił się, nie wstając z krzesła. Hrabia wziął arkusz papieru i wśród ogólnego milczenia, przygotował protokół, który Szuman natychmiast przepisał. Oba dokumenty poświadczono i niespełna w trzy kwadranse, interes był gotowy. Świadkowie Wokulskiego pożegnali gospodarza i jego towarzysza, który znowu zatopił się w rozpatrywaniu obłoków.
 Gdy już byli na ulicy, Rzecki odezwał się do Szumana:
 — Bardzo mili ludzie, ci panowie z arystokracyi...
 — Niech ich dyabli porwą!... Niech was wszystkich dyabli porwą z waszemi głupiemi przesądami!...— wrzeszczał doktor, wywijając kułakiem.
 Wieczorem pan Ignacy, sprowadziwszy pistolety,