Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/046

kreśliła dziecinna ręka. W pierwszym zawiadomiono go, że taka to a taka Marya, niegdyś dziewczyna złego prowadzenia, obecnie nauczyła się szyć bielizny, krawiectwa i odznacza się pobożnością, posłuszeństwem, łagodnością i dobremi obyczajami. W drugim liście sama owa Marya... dziękowała mu za dotychczasową pomoc i prosiła tylko o wyszukanie jakiego zajęcia.
 „Niech już wielmożny i dobrotliwy pan — pisała — kiedy z łaski Boga ma takie duże fundusze, na mnie grzeszną ich nie wydaje. Bo ja teraz sama sobie poradzę, bylem miała o co ręce zaczepić, a ludzi co potrzebują gorzej niż ja, nieszczęśliwa, zhańbiona, w Warszawie nie brak...“
 Wokulskiemu przykro się zrobiło, że podobna prośba kilka dni czekała na odpowiedź. Natychmiast odpisał i zawołał służącego.
 — List ten — rzekł — odeślesz rano do Magdalenek...
 — Żrobi się — odparł służący, usiłując zapanować nad ziewaniem.
 — Sprowadzisz mi także furmana Wysockiego, tego z Tamki, wiesz?...
 — O! jeszcze nie miałbym wiedzieć. Ale pan słyszał...
 — Tylko żeby mi tu przyszedł zrana...
 — O!... czemu nie. Ale pan słyszał, że Oberman żgubił wielkie pieniądze? Był tu zwieczora i przysięgał, że zabije się, albo zrobi sobie co złego,