— I gdzież pani ma zamiar umieścić się?
— Możeby do jakiego magazynu, albo w służbę... do Rosyi...
— Dlaczegoż tam?
— Tam podobno łatwiej dostać robotę, a tu... któż mnie przyjmie? — szepnęła.
— A gdyby tu jaki skład brał u pani bieliznę, czy nie opłaciłoby się zostać?
— O tak... Ale tu trzeba mieć własną maszynę i mieszkanie i wszystko... Kto tego niema, musi iść w służbę.
Nawet głos jej się zmienił. Wokulski pilnie przypatrywał się jej, nareszcie rzekł:
— Zostanie pani tymczasem w Warszawie. Mieszkać będzie pani na Tamce, przy rodzinie furmana Wysockiego. To bardzo dobrzy ludzie. Pokój będzie pani miała osobny, stołować się pani będzie u nich, a maszyna i wszystko, co się okaże potrzebnem do szycia bielizny, znajdzie się także. Rekomendacye do składu bielizny dam pani, a po paru miesiącach zobaczymy, czy utrzyma się pani z tej roboty. — Oto adres Wysockich. Proszę tam zaraz pójść, kupić z Wysocką sprzęty, dopilnować, ażeby uporządkowali pokój. Maszynę przyślę pani jutro... A oto pieniądze na zagospodarowanie się. Pożyczam je; zwróci mi je pani ratami, jak już zacznie iść robota.
Podał jej kilkadziesiąt rubli zawiniętych w kartkę
Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/050
Ta strona została uwierzytelniona.