Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/158

zamąż... Wielbicielom tego co Wokulski gatunku, wystarcza spojrzenie, uścisk ręki...
 — Czy jesteś tego pewna?
 — Najzupełniej. Zresztą przekonałam się, że to, co wydawało mi się sidłami z jego strony, jest tylko interesem. Ojciec pożycza mu trzydzieści tysięcy rubli i kto wie, czy wszystkie jego zabiegi nie do tego były skierowane...
 — A jeżeli jest inaczej? — zapytała panna Florentyna, ciągle bawiąc się obszyciem swego stanika.
 — Moja droga, dajże spokój! — oburzyła się panna Izabela. — Co ci na tem zależy, ażeby psuć mi humor?
 — Tyś to powiedziała, że ci ludzie umieją cierpliwie czekać, usidlać, nawet wszystko ryzykować i łamać...
 — Ale nie Wokulski.
 — Przypomnij sobie barona.
 — Baron obraził go publicznie.
 — A ciebie przeprosił.
 — Ach, Floro, proszę cię, nie dręcz mnie!... — wybuchnęła panna Izabela. — Gwałtem chcesz zrobić demona z kupczyka, może dlatego, że... tyle straciliśmy na kamienicy... że ojciec jest chory i że... Starski wrócił...
 Panna Florentyna zrobiła giest, jakby chcąc jeszcze coś powiedzieć, ale pohamowała się.
 — Dobranoc Belu — rzekła. — Może teraz masz racyą...