Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/161

panny, ani na wsi nie spotka (prócz ciebie duszko) żadnej innej kobiety. Chyba poczciwą swoją babkę prezesowę i jej mało interesujące wnuczki“.
 Panna Izabela lekko skrzywiła usta; nie podobał jej się ten nacisk.
 — Ciotka tak mnie proteguje — rzekła do panny Florentyny — jakbym już straciła wszelką nadzieję... Nie podoba mi się to!...
 I w jej duszy nieco przyćmił się wizerunek pięknego Kazia Starskiego.
 Drugi list był od Wokulskiego, który donosił, że będzie służyć o godzinie pierwszej.
 — Na którą kazałaś przyjść żydom, Floro? — spytała panna Izabela.
 — Na pierwszą.
 — Chwała Bogu! Byle o tej porze nie wpadł do nas Starski — rzekła panna Izabela, biorąc do ręki trzeci list. — Jakiś znajomy mi charakter?... — dodała. — Czyje to pismo, Floro?...
 — Czy nie poznajesz? — odpowiedziała panna Florentyna, spojrzawszy na kopertę. — Krzeszowskiej...
 Rumieniec gniewu wystąpił na twarz panny Izabeli.
 — Ach, prawda!... — zawołała, rzucając list na stół. — Proszę cię Floro, odeszlij jej to i dopisz na wierzchu: „nie czytane...“ Czego ona od nas chce, ta szkaradna kobieta!...