Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/176

 — Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą pan winien żydom, dziś będzie spłacona...
 — Ale ja, proszę cię, panie Stanisławie, nie chcę darmo... Proszę cię, ażebyś jak najskrupulatniej odtrącał sobie procent...
 — Sto dwadzieścia do stu ośmdziesięciu rubli rocznie.
 — Tak, tak... — potakiwał pan Tomasz. — Ale... gdybym ale... potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie?
 — Drugą połowę procentu otrzyma pan w połowie stycznia — odparł Wokulski.
 — O tem wiem. Ale widzisz, panie Stanisławie, gdybym tak potrzebował jakiejś części mego kapitału... Nie darmo, pojmujesz... Chętnie zapłacę procent...
 — Szósty... — wtrącił Wokulski.
 — Tak, szósty... siódmy.
 — Nie, panie. Pański kapitał przynosi trzydzieści trzy procent rocznie, więc nie mogę go pożyczać na siedm...
 — Dobrze. W takim razie nie pozbawiaj się mego kapitału, ale... Uważasz... może mi jednak coś wypaść...
 — Wycofać swój kapitał może pan nawet w połowie stycznia roku przyszłego.
 — Boże uchowaj!... Ja mego kapitału nie odbiorę ci nawet za dziesięć lat...
 — Ale ja pański kapitał wziąłem tylko na rok...