Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/263

podobnego!... A rączka, a figurka, a wzrost, a ruchy, a oczy, oczy!)...
 Po chwili kłopotliwego milczenia odezwała się znowu młoda pani:
 — Bardzo jesteśmy wdzięczne panu Wokulskiemu za warunki, na jakich zostawia nam ten lokal... Jestto chyba jedyny wypadek, ażeby gospodarz sam zniżał komorne. Ale nie wiem, czy... wypada nam korzystać z jego uprzejmości?...
 — To nie uprzejmość, pani, to uczciwość szlachetnego człowieka! — wtrącił rządca. — Mnie pan Wokulski również zniżył komorne i przyjąłem... Ulica, proszę pani, trzeciorzędna, ruch mały...
 — Ale o lokatorów na niej łatwo — wtrąciła pani Stawska.
 — Wolimy dawnych, znanych nam już ze spokojności i porządku — odpowiedziałem.
 — Ma pan słuszność! — pochwaliła mnie siwowłosa dama. — Porządek w mieszkaniu, to pierwsza zasada, której przestrzegamy... Nawet jeżeli Helunia potnie kiedy papierki i rzuci je na podłogę, zaraz zmiata je Franusia...
 — Przecie ja, proszę babci, wycinam tylko koperty, bo piszę list do tatki, ażeby już wracał — odezwała się dziewczynka.
 Po obliczu pani Stawskiej przeleciał cień, jakby żalu i zmęczenia.