Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/321

 — Przyszedłem tu z czem innem — rzekł — a mówić będę o czem innem. Chciałem panu sprzedać nowy materyał wybuchowy...
 — Ja go nie kupię — przerwał Wokulski.
 — Nie?... — spytał Geist. — A jednak — dodał — mówiono mi, że panowie staracie się o coś podobnego dla marynarki. Zresztą mniejsza... Dla pana mam coś innego...
 — Dla mnie? — spytał Wokulski, zdziwiony nietyle słowami, ile spojrzeniem Geista.
 — Onegaj puszczałeś się pan balonem captif — mówił gość.
 — Tak.
 — Jesteś pan człowiek majętny i znasz się na naukach przyrodniczych.
 — Tak — odparł Wokulski.
 — I była chwila, że chciałeś pan wyskoczyć z galeryi?... — pytał Geist.
 Wokulski cofnął się z krzesłem.
 — Niech pana to nie dziwi — mówił gość. — Widziałem w życiu około tysiąca przyrodników, a w mojem laboratoryum miałem czterech samobójców, więc znam się na tych klasach ludzi... Zaczęsto spoglądałeś pan na barometr, ażebym nie miał odkryć przyrodnika, no, a człowieka myślącego o samobójstwie poznają nawet pensyonarki.
 — Czem mogę służyć? — spytał jeszcze raz Wokulski, ocierając pot z twarzy.