Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/419

sem: Na karcie mojej historyi zapisał się piękny dzień — odegrałam rolę Putyfarowej i znalazłam Józefa... Cha! cha! cha!... Jedna tylko rzecz napełnia mnie obawą: że pan nawet nie potrafisz ocenić, jak ja umiem zawracać głowy. W takiej chwili stu innych na pańskiem miejscu powiedziałoby, że żyć bezemnie nie mogą, że zabrałam im spokój i tam dalej... A ten odpowiada krótko: nie!... Za to jedno: „nie“ powinieneś pan dostać w królestwie niebieskiem krzesło pomiędzy niewiniątkami. Takie wysokie krzesełko, z poręczą zprzodu... Cha! cha! cha!...
 Tarzała się na siodle ze śmiechu.
 — I coby pani z tego przyszło, gdybym odpowiedział jak inni?
 — Miałabym jeden tryumf więcej.
 — A z tego co pani przyjdzie?
 — Zapełniam sobie pustkę życia. Z dziesięciu tych, którzy mi się oświadczają, wybieram jednego, który wydaje mi się najciekawszym, bawię się nim, marzę o nim...
 — A potem?
 — Robię przegląd następnej dziesiątki i wybieram nowego.
 — I tak często?
 — Choćby comiesiąc. Co pan chce — dodała wzruszając ramionami — to miłość wieku pary i elektryczności.
 — A tak. Nawet przypomina kolej żelazną.