Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/502

i dowcipkował, następnie, zadyszany, upadł na krzesło, a pochwili rzekł:
 — Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą kobietą ale czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą...
 — Tak, niekiedy.
 — Może nie jestto ich wina — mówił baron — potrzeba jednak przyznać, że niekiedy pozwalają bałamucić się zręcznym intrygantom...
 — O pozwalają.
 Baron drżał tak, że chwilami zęby mu szczękały.
 — Nie sądzisz pan — zapytał po namyśle — że jednak należałoby temu zapobiedz?...
 — W jaki sposób?...
 — Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami.
 Wokulski głośno roześmiał się...
 — Można kobietę uwolnić od intrygantów, ale czy podobna uwolnić ją od jej własnych instynktów?... Co pan poradzisz, jeżeli ten, który w pańskich oczach jest tylko bałamutem, czy intrygantem, dla niej jest — samcem tego, co ona gatunku?...
 Stopniowo opanowywał go wściekły gniew... Chodził po pokoju i mówił:
 — Jaka walka jest możliwą z prawem natury, według którego suka, choćby najlepszej rasy, nie