Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/089

 — Czyto jest ta sama?...
 — O nie, nie ta... Tamta miała popielatą sukienkę i czarne buciki, a ta ma bronzowe buciki!...
 — Nu, tak... — mruknął sędzia, kładąc lalkę na stole. — Co pani Stawska powie?... — dodał.
 — Lalkę tę kupiłam w sklepie pana Wokulskiego...
 — A ile pani dała za nią?... — syknęła baronowa.
 — Trzy ruble.
 — Cha! cha! cha!... — zaśmiała się baronowa. — Ta lalka kosztuje piętnaście...
 — Kto pani sprzedał tę lalkę? — zapytał sędzia Stawskiej.
 — Pan Rzecki — odparła, rumieniąc się.
 — Co powie pan Rzecki?... — rzekł sędzia.
 Tu właśnie była pora wypowiedzieć moję mowę. Jakoż zacząłem:
 — Szanowny sędzio!... Z bolesnem zdumieniem przychodzi mi... To jest... widzę przed sobą tryumfującą złość i tego... uciśnioną...
 Nagle tak mi zaschło w ustach, że już nie mogłem słowa przemówić. Szczęściem odezwał się Wokulski:
 — Rzecki był tylko obecny przy kupnie, lalkę ja sprzedałem.
 — Za trzy ruble? — spytała baronowa, błysnąwszy oczyma jaszczurki.