Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/090

 — Tak, za trzy ruble. Jest to towar wybrakowany, którego się pozbywamy.
 — Czy i mnie pan sprzedałby taką lalkę za trzy ruble? — indagowała baronowa.
 — Nie! Pani już nic i nigdy nie sprzedadzą w moim sklepie.
 — Jaki pan ma dowód, że ta lalka jest kupiona u pana? — spytał sędzia.
 — Otóżto! — zawołała baronowa. — Jaki dowód?...
 — Ciszej!... — zgromił ją sędzia.
 — Gdzie pani swoję lalkę kupiła? — spytał baronowę Wokulski.
 — U Lessera.
 — Więc mamy dowód — rzekł Wokulski. — Lalki takie sprowadzałem z zagranicy w kawałkach: oddzielnie głowy, oddzielnie korpusy. Niech więc pan sędzia odpruje głowę, a wewnątrz znajdzie moję firmę.
 Pani baronowa zaczęła się niepokoić.
 Sędzia wziął do rąk lalkę, która tyle narobiła zgryzoty i, urzędowym scyzorykiem rozciął najprzód jej stanik, a następnie, począł z wielką uwagą odpruwać głowę od tułowia. Helenka z początku zdziwiona przypatrywała się tej operacyi, następnie zwróciła się do matki, mówiąc półgłosem:
 — Mamo, dlaczego ten pan rozbiera Mimi? Przecież ona będzie się wstydzić...
 Nagle zrozumiawszy o co chodzi, wybuchnęła