Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/092

 — Lalka stłukła się panie...
 — Ta wasza lalka, od pani Krzeszowskiej?...
 — Ta...
 — Nu, to stłukła się jej tylko głowa, a reszta gdzie?...
 — Na strychu panie... Oj co ja będę miała!
 — Nic panna nie będzie miała; gorzej byłoby nie odpowiedzieć prawdy. A pani oskarżycielka słyszy co jest?...
 Baronowa spuściła oczy i skrzyżowała ręce na piersi jak męczennica.
 Sędzia zaczął pisać. Siedzący w drugiej ławce (maglarz oczywiście) odezwał się do damy czerwonej na twarzy:
 — A co, ukradła?... Widzisz pani, co się teraz zrobiło z paninej gęby?... Hę?...
 — Jak kobieta jest ładna, to się i z kryminału wygrzebie — rzekła czerwona dama do swojej sąsiadki.
 — Ale pani się nie wygrzebiesz... — mruknął maglarz.
 — Głupiś pan!...
 — Paniś głupsza...
 — Ciszej!... — zawołał sędzia.
 Kazano nam wstać i usłyszeliśmy wyrok najzupełniej uniewinniający panią Stawską.
 — Teraz — zakończył sędzia, skończywszy czytanie — może pani podać skargę o potwarz.