Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/147

 — Ostatni warunek dotyczył strony czysto moralnej. Dowiedziałam się, że nie ma żadnej rodziny, co jest jego największą zaletą i zastrzegłam sobie, że utrzymam wszystkie moje dotychczasowe stosunki...
 — A on zgodził się bez szemrania?
 Panna Izabela trochę zgóry spojrzała na przyjaciółkę.
 — Wątpiłaś? — rzekła.
 — Ani przez chwilę. Więc Starski, Szastalski...
 — Ależ Starski, Szastalski, książe, Malborg... no, wszyscy, wszyscy, których podoba mi się wybrać dziś i na przyszłość, wszyscy muszą bywać w moim domu. Czy może być inaczej?
 — Bardzo słusznie. I nie obawiasz się scen zazdrości?
 Panna Izabela zaśmiała się...
 — Ja i sceny!... Zazdrość i Wokulski... Cha! cha! cha!... Ależ niema na świecie człowieka, który ośmieliłby się zrobić mi scenę, a tembardziej on... Nie masz pojęcia o jego uwielbieniu, poddaniu się... A jego bezgraniczna ufność, nawet zrzeczenie się wszelkiej osobistości, doprawdy rozbrajają mnie... I kto wie, czy to jedno nie przywiąże mnie do niego.
 Pani Wąsowska nieznacznie przygryzła usta.
 — Będziecie bardzo szczęśliwi, a przynajmniej...