Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/190

kocha!...) moja kuzynka robi na mnie dziwne wrażenie. Dawniej uważałem ją za wyjątkową, dziś wydaje mi się pospolitą, dawniej wzniosła, dziś jest płaska... Ale to tylko chwilami i jeszcze ostrzegam, że mogę się mylić.
 Pani Wąsowska uśmiechnęła się...
 — Podobno — rzekła — ile razy mężczyzna patrzy na kobietę, szatan zakłada mu różowe okulary.
 — Czasami zdejmuje.
 — Ale nie bez cierpień — odpowiedziała pani Wąsowska. — Wiesz pan co — dodała — ponieważ jesteśmy prawie kuzynami, mówmy sobie ty...
 — Bardzo dziękuję.
 — Dlaczego?
 — Nie mam zamiaru być wielbicielem pani.
 — Ja proponuję panu przyjaźń.
 — Właśnie. Jestto mostek, po którym...
 W tej chwili panna Izabela wstała nagle od swego stolika i podeszła do nich; była wzburzona.
 — Porzucasz mistrza? — spytała ją pani Wąsowska.
 — Ależ to jest impertynent! — rzekła panna Izabela tonem, w którym czuć było gniew...
 — Bardzom kontent, kuzynko, że tak prędko poznałaś się na tym poliszynelu — odezwał się Ochocki. — Może pani siądzie?...
 Ale panna Izabela rzuciła na niego piorunujące